Ig wet fel ur ruoli eð brukeð wårå dar gęslpåytjin add dugåð riet nån uonngums. Addum ien slaikan uonngums i gęslun iessn. Dar påytjin add rietað upp gumsan so an kam uppend og ulld tågå påykan, so kåy'tt påytjin mųot ienum sturum tolle og gumsn attånað föstå'ss og ulld tågå påykan. Men mę gumsn uppeð til, so uppeð påytjin undą̊ tollem, so gumsn sluo uonnę daiti tolln so eð small. Men sę kåy'tt allt gumsn atter att og ini smålåuopin og skäkäð skollam. Krytyrę wiss fel so wel dar eð byrd ą̊ laið mųot kweldem, so dar dier add ietið stinnan sig, so byrd dier ą̊ liet att diem-dar smą̊weą so kolldum för smålåweer, og byrd ą̊ drågå sig etter diem mųot fläðsweem. Og smålåuopin fygd fel ą̊ dier og.

Ja, eð war įe plåg að gęslkallum, dar eð war slaik uondlostjyner i gęslun. Ig wet dar addum dugåð pass diem so dier add eldeð sig ini fläð iel da'n, end tast kamum daitą̊ fją̊sbokkan um kweldn, so brukeð dier-dar uondlostjynär pass sig, inną̊ addum uonneð ev in diem i fją̊seð, og kåyt frą̊ fją̊sbokkam og að raisę. Eð war fel tä iweg og kåyt etter og biuoð til sją̊ um an dugd wend diem. Dar-n ulld jäld mjotję, ulld-n åvå mjokbyttų nest spisem. Eð ulld war nysilað mjok åv enner tjyrn so add siuok mjok, og tågå tråy glyöðkuol og slepp niði mjotję. Sę ulld an kuogå etter ringgum glyöðę, dar dier flot uvåni mjotjin. Wart eð ien litn guol ringg ringgum glyöðę, war mjotję liteð siuok, og wart eð ien stur og waiðum ringg, so war mjotję mitjið siuok. Men dar an add jäldað mjotję, so wart ą̊ guoð.

Ja, ig dug fel older glemm åv ur trä'tter brukeðum wårå dar addum drust etter diemdar liuot uondlostjy'mm. Um stjälltjyrę war uondlos, so brukeðum wįð av inn ån nån dag, og sę brukeð dier oðer uondlostjynär war fuok nån dag. Ettersos slåtiðę war ringgum sopptiðę, so itteð eð ą̊ at uondlostjynär låg aute, og dą̊ war eð allt slåkallär so fingg lusk åv daiti raiseð og liet att diem. Eð war ju dier so iegd diem, so dier mund fel war liðuger. Og kallär itteð dą̊ dier, so dier byövd int war redder at dier djingg brott eld.

Ig wet ur lustut faðer brukeð sai åv. An add weð aut og ulað liet att uondlostjynär end upi Relldalim iessn. An add gaið og sta'nnað og ulað lyssn milumað og inggan ärt. Just mę an add gaið so add an faið sją̊ triųo stur brind so inte add weð redder åtą̊ dier add mjäst kåy'tt nið an. "Edd ig að apt ien byss min mig, so edd dier allt að ulað fą̊ kuok suoð i buðum. Men sją̊ ig add ingga og int dugd ig lat wårå diem eld, åtą̊ ig rekkt að diem storn og sykteð, men dą̊ kåy'tt dier", brukeð an sai åv.