Biografie Remco van der Hofstad

Remco van der Hofstad (1971) studeerde wiskunde in Utrecht, waar hij in 1997 ook promoveerde. Hierna werkte hij een jaar in Noord-Amerika, en een kleine 4 jaar in Delft. Hij werkt nu bijna 9 jaar aan de Technische Universiteit Eindhoven, sinds 2005 als Hoogleraar Kansrekening.

Wiskunde doen is voor hem het oplossen van moeilijke puzzels, waarbij je vooraf niet weet hoe het eindresultaat eruit zal zien. Het is dus een proces van stukjes zoeken, oppakken, passen en meten, waarin je steeds een beetje dichterbij de oplossing komt. Het is vaak buitengewoon frustrerend, altijd fascinerend, bijzonder creatief, en soms zelfs euforisch. Wat het zo leuk maakt is de combinatie van uitdaging en samenwerking met andere vakidioten uit allerlei windstreken. Inderdaad, wiskunde is vooral ook werk dat hij in een team doet met andere bevlogen en inspirerende collega’s. Samen kom je niet alleen verder dan alleen, het is ook nog eens veel, veel aangenamer! Weinig geeft zo’n voldoening als het zien van een buitengewoon mooie oplossing voor een lastige puzzel, waarin alle stukjes perfect op hun plek vallen en we eindelijk weten hoe de zaak in elkaar zit.

Remco werkt momenteel aan kansrekeningvragen met toepassingen in netwerken. Kansrekening is een subtiel onderdeel van de wiskunde, waarin aan de ene kant intuïtie voor hoe de zaken werken cruciaal is, terwijl je aan de andere kant heel gemakkelijk op het verkeerde been wordt gezet . Een duidelijk voorbeeld van een kansrekening paradox is het Quizmaster- of driedeuren probleem, voor velen een bekende hersenkraker. Kijk eens hier voor een verhelderende uitleg! Kansrekening is een manier om inzicht in toeval te krijgen en het wiskundig te beschrijven.

Kansrekening wordt veel gebruikt om gigantische netwerken te beschrijven. Denk hierbij aan sociale netwerken, zowel echte als de virtuele varianten Instagram en Facebook, maar ook aan Internet en het World-Wide Web. Met zulke modellen proberen we te beschrijven en te verklaren hoe deze netwerken functioneren, en wat hun eigenschappen zijn. Misschien komt het je bekend voor: je komt in gesprek met iemand die je nog nooit gezien hebt, en voor je het weet heb je een gezamenlijke kennis gevonden. Hoe kan het toch dat dit zo vaak gebeurt?
Ofwel, wiskundig geformuleerd, hoe zien de sociale contacten van mensen eruit zodat veel mensen gezamenlijke kennissen hebben? Dit zegt veel over de structuur van dergelijke netwerken, en deze structuur is weer cruciaal om processen op zulke netwerken, zoals het verspreiden van roddels en ziekten, te doorgronden.