Deus est su pastore meu

SARMU 'E DÁVIDE


Deus est su pastore meu,
nudda mi mancat;
issu mi ponet in bellas pasturas,
mi juket in s'oru 'e abbas de cossolu,
recreat s'ánima mea;
mi juket in andattas derettas
pro more 'e su numen suo.
Mancari ande in badde 'e morte
non timo male perunu.
Tue ses kin mecus
kin su fuste e-i su bácculu
e custu est su cuffortu meu.
Tue apparitzas sa mesa
daennantis a mime,
a cara 'e sos inimicos meos.
Tue m'unghes sa conca kin ozu,
mi prenas su cálike a cúccuru.
Solu 'e benes e piakeres mi prenas
in tottu sa bida mea.
Dego app' istare in domo 'e su Sennore
pro medas annos.

Un'ómine aíat duos fizos

Un'ómine aíat duos fizos, e narat su prus minore 'e issos a su babbu: «O ba', dami sa parte 'e su patrimóniu ki mi toccat». E issu lis partit sa robba. E pustis de pacas dies, remoníu tottu, su fizu prus minore sikke tuccat a unu loccu innedda e inibe sikke isperdet su patrimóniu bivende kene regrèssia. E aèndekke ispérdiu tottu, cápittat una caristía manna in cussu loccu, e issu cumintzat a pattire gana. E andat a si ponner kin dunu 'e sos ómines de cussu loccu, ki lu mandat in tancas suas a badiare porcos. E disizabat de si prenare sa brente kin sa lande ki manicaban sos porcos, e nemos lia dabat. Torrau in se, narat: «Cantos teraccos de babbu an pane in abbundántzia, mentres dego inoke soe morinde 'e gana! Mi peso e tucco a ub'est babbu e li naro: "Babbu, appo peccau contr' a su kelu e contr' a tibe, non soe prus dignu d'esser muttíu fizu tuo; tráttami comente unu 'e sos teraccos tuos!"» E pesau andat a ub' est su babbu. E mentres fit galu innedda, su babbu lu biet e nd' at dolu e accurrende si li ghettat a su truccu e lu basat. E su fizu li nat: «Babbu, appo peccau contr' a su kelu e contr'a tibe, non soe prus dignu d'esser muttíu fizu tuo!» Ma su babba narat a sos teraccos: «Battíe derettu sa beste prus bella e bestíelu e poníeli s'aneddu in sa manu e sas iscarpas in pedes e battíe su bricu ingrassau, ukkidíelu e manikemus e fakemus festa, ca custu fizu meu fit mortu e est torrau a bida, fit pérdiu e l'amus accattau». E cumintzan a faker festa.

Su fizu suo prus mannu fit in campagna e, ghirande, comente s'accúrtziat a sa domo, intendet cantos e ballos, e muttíu unu 'e sos terakkeddos, li pedit itte esseret tottu cussu. E issu li nat: «Frade tuo est torrau a babbu tuo at mortu su bricu ingrassau, ca l'at áppiu torra sanu e sarbu». E s'est arrennegau a non keríat intrare. E su babbu issíu lu muttíat. Ma issu rispondende nat a su babbu: «Mira, dego ti soe serbinde tantos annos a mai appo disubbidíu a unu comandu tuo, eppuru mai m'as dau unu crapittu proitte m' essère fattu festa kin sos amicos. Cando peró est torrau custu fizu tuo ki est andau a sikke manicare su patrimóniu kin sas poleddas, l'as mortu su bricu ingrassau». Ma issu li nat: «Fizu, tue ses semper kin mecus e tottu su meu est tuo; ma bisonzabat faker festa e godire, ca custu frade tuo fit mortu e est torrau a bida, fit pérdiu e l'amus accattau».

Two texts in Sardinian: Psalm 23 and the Prodigal Son. From: Massimo Pittau, Problemi di lingua sarda, 1975.