PhDays 2000

Door Erwin Loots, R uG

Vrijdagmiddag vijf uur verliet ik het Instituut voor Wiskunde en Informatica in Groningen voor het eerste deel van onze odyssee naar Heemskerk. Na Jeroen opgepikt te hebben togen we via een bijna legale route naar de binnenstad om Edith af te halen. Een uurtje later kwamen we bij het ouderlijk huis van Geert in Scharsterbrug aan, alwaar we in een groter vehikel overstapten. Te Zurich aan de afsluitdijk werd nog even gedineerd en na nog een extra tussenstop voor een ijsje om bepaalde personen rustig te houden arriveerden we tegen negen uur in Heemskerk, waar we een prachtig kasteel van een ons nog onbekende bouwstijl ontwaarden dat de jeugdherberg 'Slot Assumburg' bleek te zijn. Voor de slotgracht stond een welkomstcomité bestaande uit Debby en Harald ons reeds op te wachten.  Binnen, in de bar, bleek de helft van de de groep reeds aanwezig te zijn; de afvaardiging uit België arriveerde wat later, naar het schijnt wegens enkele fileproblemen. Het ijs was al snel gebroken en slechts het vooruitzicht van een vermoeiende dag voorkwam dat de geanimeerde gesprekken de hele nacht voortduurden: rond middernacht was iedereen naar de slaapzalen vertrokken.

De volgende dag bleek het weer niet zo slecht als gevreesd (hoewel Mervyn en Wim wel héél optimistisch gekleed waren). Met een stevig ontbijt achter de kiezen en een uitgebreid lunchpakket gingen we naar de ons toegewezen fietsen, die tot ontsteltenis van enkelen slechts een primitief remsysteem bleken te hebben (wat in het begin tot enkele rare capriolen leidde alsmede het misprijzen opwekte van de lokale bevolking). In vier groepen vertrokken we voor de fiets,- puzzel- en speurtocht. De opdrachten varieerden van moeilijk (integralen uitrekenen en bepaalde flora fotograferen) tot eenvoudig (het aantal treden tellen van een trap naar een uitzichtspunt) of zelfs zeer eenvoudig (op een terrasje aan het strand van een kop koffie genieten). Het duinlandschap, hoewel gelegen op een steenworp afstand van de randstad, bleek verrassend mooi te zijn en het steeds mooier wordende weer maakte het moeilijk de terras- en lunchpauzes te beëindigen.

Een van de hoogtepunten was wel het aanschouwen van de uitvoering van de creatieve opdracht van de dag: het bouwen van een zandkasteel. Gewapend met geavanceerd bouwmateriaal en gebruikmakend van alles wat maar voor handen was (schelpen, hout) streden de groepen met onvermoed enthousiasme om het mooiste bouwwerk neer te zetten. Wel bleken sommige mensen de opgedane kennis uit hun jeugd minder goed onthouden te hebben dan anderen: hoewel hun neogotische gevels met barokke torentjes veel bewondering opwekten, was het ontbreken van een achterkant van het kasteel een niet te vergeven fout ...

Maar langzamerhand naderde voor de inmiddels weer samengeklonterde groepen het einde van de tocht, en nadat koortsachtig de laatste hand aan de logigrammen was gelegd, vertrok iedereen weer richting Heemskerk. In de jeugdherberg stond het diner al klaar en de nasi ging erin als koek.

Na het eten verpoosden de deelnemers nog enige tijd in de koesterende stralen van de ondergaande zon en werden de gesprekken, zowel over onderzoeksperikelen als meer luchtige onderwerpen als de bouwstijl van het kasteel, voortgezet. Sommigen maakten nog even een flinke wandeling of gingen nog een stukje fietsen, terwijl bepaalde anderen maximaal wilden profiteren van de openingstijden van de bar. Zij kregen langzamerhand meer gezelschap en het feest werd tot in het kleinste uurtje voortgezet.

De volgende dag zat iedereen ietwat vermoeid al vroeg (er was blijkbaar enige miscommunicatie over het ochtendprogramma en als zich verantwoord gedragende personen wilde ieder van ons vooral niet te laat zijn) aan het ontbijt terwijl buiten de regen met bakken uit de hemel viel. Vervolgens werden we in twee groepen naar Haarlem vervoerd: de OV-groep en de auto-groep. De auto-groep reed eerst nog een rondje om Haarlem heen om uiteindelijk toch maar een parkeergarage uit te kiezen; deze groep had daarom onvrijwillig nog wel met een flinke stadswandeling te maken hoewel die eerder geschrapt was wegens het slechte weer. Na het nuttigen van koffie en de nodige calorieën aan gebak werd een bezoek gebracht aan het Teylers museum. Het is deels een ouderwets, didactisch onverantwoord museum met vitrines boordevol alle mogelijke botjes en fossielen en allerlei 'niet aankomen'-apparaten maar de aquarellen en de tentoonstelling van tekeningen van Italiaanse Renaissance-grootheden vergoedden veel.
 

Inmiddels was het alweer een uur of twee en het PhDays-weekend naderde het einde. Op het centrale plein, nabij het standbeeld van Laurens Janszoon Coster (die in de vijftiende eeuw, ongeveer gelijktijdig met ene Gutenberg uit Mainz, de boekdrukkunst heeft uitgevonden; deze informatie vermeld ik om dit stukje nog enig niveau te geven) werd de uitslag bekend gemaakt. Het groepje met Debby en Serge bleek te hebben gewonnen. Boze tongen beweerden uiteraard meteen dat dat gezien hun voorkennis ook wel te verwachten was geweest. Met de prijsuitreiking (een logigrammenboekje; dit om volgend jaar een herhaling van de desastreuze resultaten van de gemaakte puzzel te voorkomen) werd het weekend officieel afgesloten. De organisatie werd bedankt voor deze, door iedereen zeer geslaagd bevonden, derde editie van de PhDays en iedereen toog vermoeid maar voldaan huiswaarts, sommigen van ons al weer speculerend over de editie van volgend jaar ...